Een ode aan de bureaucratie

Nog 11 nachtjes slapen en dan stap ik toch echt in dat vliegtuig.
Vandaag heb ik mijn eerste tentamen gemaakt. Geloof mij, dit is een behoorlijke uitdaging als je met je kop vooral bezig is met wat je nou wel of niet mee moet nemen naar Zuid Afrika.

Een grote opluchting was wel dat ik vorige week woensdag eindelijk mijn visum op heb kunnen halen. Zoals jullie al in de titel lezen is dit 'een ode aan de bureaucratie' is. Het begon allemaal al in november vorig jaar.
Mijn stage had ik niet voor elkaar gekregen zonder de hulp van de UNSA. Een stichting van een Nederlander die al een hele tijd in Zuid Afrika woont. Hij helpt Nederlanders en Vlamingen aan een stage/studie in Zuid Afrika, en Zuid Afrikaanse studenten aan een stage/studie in Nederland of Vlaanderen.

Maar terugkomend op de bureaucratie rondom de aanvraag van mijn visum.
Netjes, volgens de aanwijzingen van de UNSA, ben ik in november naar de gemeente gegaan, met de aanvraagformulieren van de ambassade, om mijn Verklaring Omtrent Gedrag(VOG) aan te vragen.
Helaas lukte dit niet zo makkelijk als gehoopt. Ik moest eerst een aanvraagformulier voor mijn VOG van de ambassade hebben. Bij de UNSA hadden ze dit, na duizenden studenten, nog nooit meegemaakt. Dus mocht ik naar Den Haag om daar een A4tje op te halen met een stempel en een krabbel van de ambassade.
Wederom denk je dat het dan dat je er dan bent. Helaas, ditmaal liet het computersysteem van de gemeente mij in de steek. Maar uiteindelijk heb ik op 10 december mijn VOG aan kunnen vragen.
Het was nu wachten op totdat hij thuis in de brievenbus zou vallen.
Ondertussen ben ik aan de slag gegaan met de rest. Ik moest gezond verklaard worden door mijn huisarts. Er moest een longfoto gemaakt worden zodat de radioloog kon zien dat ik geen tuberculose heb.
In Zuid Afrika mag je je Nederlandse zorgverzekering niet meenemen dus moest er een Zuid Afrikaanse zorgverzekering afgesloten worden.
Ook moest ik aantonen dat ik genoeg geld heb. Je moet dus afschriften van de afgelopen 3 maanden hebben die gestempeld en getekend zijn door de bank. En daar komt nog eens bij dat deze tijdens de aanvraag niet ouder dan 2 dagen mogen zijn!

Ondertussen was het bijna Kerst en had ik nog niks gehoord van mijn VOG. Het was te laat om een spoedprocedure te starten, dus wachten we rustig verder. Uiteindelijk, na een hoop telefoontjes, precies 4 weken later stonden we in Den Haag om hem op te kunnen halen. Gauw door naar de ambassade. Hier heb ik 2,5 uur in de rij gestaan. Ondertussen hoor je veel deprimerende verhalen over mensen die er al voor de 2e, 3e of zelfs de 6e keer waren omdat hij telkens afgekeurd werd.
Verder klikte de klok rustig verder, en stond de ambassade er om bekent dat ze na 12.00 uur iedereen naar huis sturen. Maar eindelijk stond het geluk aan mijn kant. Nadat de ambassade al een uur langer open was dan normaal was ik aan de beurt en werd mijn aanvraag in een keer goedgekeurd. Het was ondertussen 6 januari, en het duurde normaal 30 dagen om hem uiteindelijk op te kunnen halen. Dit was dus nog even spannend. Maar 3 dagen later werd ik al gebeld dat hij klaar was en de volgende week opgehaald kon worden! Dus eindelijk had ik de bureaucratie overwonnen en heb ik al mijn papieren op zak!

De komende 11 dagen ga ik dus hard aan de slag met mijn tentamen. Maar ook de laatste spulletjes worden gekocht, er wordt een hoop gedag gezegd en mijn tas wordt waarschijnlijk nog meerdere keren ingepakt.

Tijdens mijn stage zal ik jullie via deze blog op de hoogte houden.
Aan de linkerkant van deze pagina kun je je aanmelden voor de mailinglijst. Je krijgt dan automatisch een mailtje wanneer ik een nieuw verhaal verslag!

Ik heb er zin in!