Bezoek, hulpdiensten en bergen

Hallo Julle,

Waar waren we ook alweer gebleven? De vorige keer was het op de vooravond van het Koningsdagfeest op de Ambassade. Dit was een prima feestje waar we allemaal de nodige kroketten en bitterballen verorberd hebben. Wij ons prima vermaakt.
Dat weekend genoten van een lang weekend, want terwijl jullie Koningsdag in Nederland vierde, was het in Zuid-Afrika Freedom day. De verjaardag van het huidige Zuid-Afrika.
Die week hadden we verder maar een kort weekje. Op vrijdag was het wederom een feestdag, de Dag van de Arbeid. Op vrijdagavond niet te laat naar bed, want de volgende ochtend ging de wekker wat eerder dan normaal op zaterdagochtend. Om half elf landde de familie!

Ik had ze goed in de gaten gehouden via mijn telefoon. Maar uiteindelijk toch nog een uur staan wachten in de aankomsthal op ze. Uiteraard waren het hun tassen die als laatste de bagageband oprolde! Maar toen waren ze er eindelijk. Snel wat geld pinnen, de auto ophalen en op naar Pretoria.
Eerst even naar mijn huis om mijn auto af te zetten en toen door naar hun lodge voor de komende dagen. Daar konden ze even bijkomen van hun vlucht. Maar uiteindelijk toch weer door, want we hadden een druk programma. Activiteit 1, lunchen. We blijven toch de Familie Somers!
Na de lunch zijn we gaan kijken bij de Union Buildings. De regeringsgebouwen van de apartheidsregering. Tegenwoordig zit de regering hier niet meer en worden ze alleen voor ceremoniële doeleinden gebruikt. Lisa’s dag kon al niet meer stuk, want er was een Afrikaans muziekfestival bezig waar we vanuit daar lekker van mee konden genieten.
’s Avonds zijn we naar de Gauteng rugbyderby, de Bulls tegen de Lions! Uiteraard resulteerde het Nederlandse support weer in een overwinning van de Bulls. Na de wedstrijd nog wat gaan eten en toen was het weer mooi geweest voor die dag!
De volgende dag wederom een hoop te doen. We begonnen bij het Voortrekker Monument, na daar wat rond gekeken te hebben door naar Hartbeespoort.
Ondertussen is het vanzelfsprekend dat als je familie op bezoek is, je ze meeneemt naar de Cheeta farm. Na een introductiefilmpje kwam er al gauw een cheeta de ruimte in gewandeld. Dat kunnen we ook weer van ons lijstje afstrepen, een cheeta aaien.
Daarna de jeeps in om bij de andere beesten te gaan kijken die ze daar ook verzorgde. Lisa had zich helemaal gevonden in de gieren. Zulke trouwe beesten! Pim, Bob en ik zagen vooral de gelijkenissen met Henk! Na afloop nog even bij een marktje gaan kijken. Lisa ging als een echte koopvrouw te werk en wist alle prijzen flink naar beneden te praten. Maar als echte Nederlanders gingen we natuurlijk met lege handen naar huis. Toch weer veel gekeken maar niets kopen!
Op de Hartbeespoortdam hebben we genoten van de zonsondergang en ’s avonds gegeten bij Crawdaddy’s, misschien wel mijn favoriete restaurant!

De volgende dag was een dagje vol ‘Lesedi la Batho’. Eerst even op kantoor kijken in het Loftus Versfeld Stadion om vervolgens ze ons centrum in Mabopane te laten zien. Heel tof om het ze allemaal te kunnen laten zien en ze voor te stellen aan mijn collega’s. Helaas lagen de kinderen van de day-care net te slapen, maar de rest hebben ze allemaal kunnen zien.
Ook op het centrum waren ze erg blij met ze, want ze hadden de nodige cadeautjes meegenomen.
Na ’s avonds weer gezellig samen gegeten te hebben bij een chique restaurant zaten de eerste dagen in Pretoria er alweer op. De volgende dag gingen zij door naar het Kruger park en mocht ik weer gewoon aan het werk.

Op donderdag kwamen ze alweer terug uit Kruger want op vrijdagochtend gingen we naar Swaziland!
Met dank aan de tomtom een hoop van Swaziland al kunnen zien! Hij was duidelijk al even niet meer geüpdatet en hij stuurde ons over veel onverharde wegen midden door suikerrietplantages en een natuurpark. Toen het net donker was kwamen we eindelijk weer bij de verharde weg uit. Maar de vreugde sloeg snel om in schrik, want vlak voordat wij bij de weg aankwamen was er een ernstig ongeluk gebeurd. Een auto was waarschijnlijk met volle snelheid tegen een koe aangereden, deze lopen gewoon los langs de weg te grazen.
Zo’n koe geeft niet erg veel mee, dus de auto had waarschijnlijk een harde klap gemaakt. Henk sprong uit de auto om te kijken of hij kon helpen, hier was de rest van de familie het duidelijk niet mee eens en met luid gebrul werd hij terug geroepen naar de auto. Er waren al een hoop mensen dus zijn we doorgereden. Iedereen was duidelijk ontdaan van wat ze net gezien hadden en stilletjes werd het laatste stuk naar onze Rondawel gereden, midden in een natuurpark! Een Rondawel is een rond gebouwtje wat vroeger gebouwd werd i.v.m. het geloof van de verschillende stammen. De Rondawels staan op een campsite midden in een natuurpark waar de impala’s en pumba’s gewoon tussendoor liepen. Naast de campsite zit een grote plas waar veel dieren komen drinken. Een ander detail aan deze accommodatie, er was geen elektriciteit.
Na het eten, gnoe en impala, was er bij het kampvuur een traditionele Swazi dans uitgevoerd door het personeel van de campsite.
De volgende ochtend hebben we een gamedrive gedaan. Olifanten en een leeuwenfamilie van erg dichtbij kunnen zien, heel gaaf! Lisa overwon ook de ene na de andere angst. Twee keer zijn we de auto uit gegaan om te genieten van het uitzicht over een drinkplaats of om de neushoorns van wat dichterbij te kunnen bekijken.
De rest van de dag hebben we lekker in de zon gelegen en genoten van alle mooie beesten die iets kwamen drinken, soms op nog geen 10 meter van ons af, met alleen een lullig prikkeldraadje ertussen.
De volgende dag zaten we weer in de bewoonde wereld. Snel naar ons hotel om daar even een plons te nemen in het zwembad. ’s Middags zijn we naar een cultural village geweest. Hier konden we kijken in een traditioneel dorpje van de Swazi’s en kregen we een blik in hun cultuur.
Op maandag zijn we weer terug gereden naar Pretoria. Nog even op bezoek bij mijn werk en toen was het tijd voor de rest van de familie om naar het vliegveld te gaan. Zij gingen lekker een paar daagjes naar Kaapstad.

Op vrijdag kwamen ze terug in Johannesburg, hier hebben we toen met zijn 6e geslapen want de volgende dag stond er nog een superallerlaatste activiteit op de planning, een fietstocht door Soweto. Soweto is de grootste township van Zuid-Afrika en onder andere Nelson Mandela en Desmond Tutu komen hier vandaan. Hier hebben we 4 uur rond gefietst en veel gezien. Historische plekken uit de apartheidstijd, de Orlando Towers maar ook een bierproeverij. Heel erg bijzonder!
Nadat al het stof er weer afgedoucht was, werd het toch tijd om naar het vliegveld te gaan. De familie ging alweer naar huis! Het was heel gaaf om ze hier alles te kunnen laten zien en ze zelf kunnen laten ervaren wat een prachtig land het is! Toch ook wel weer even raar om weer afscheid te moeten nemen.

Op die zondag zijn we naar een Lions Park geweest. Hier hebben we wat rond gekeken en uiteindelijk kroelen met leeuwenwelpjes! Nadat we even met ze gespeeld te hebben en wat foto’s gemaakt hadden, moesten we nog even wachten totdat de foto’s ontwikkeld waren. De leeuwtjes waren duidelijk nog niet uitgespeeld, want voordat ik het wist was ik mijn slipper kwijt. Na wat stoeien moest toch iemand van het park ertussen komen om er voor te zorgen dat ik mijn slipper gewoon terug kreeg.
’s Avonds stonden we eigenlijk op het punt om naar bed te gaan toen Mitchell een glas liet vallen. Uit een reflex probeerde hij het nog te vangen, maar greep vol in een ander kapot glas. Hij had een grote snee in zijn vinger, hier wilde we dus toch even naar laten kijken. Maar naar welk ziekenhuis? Na wat telefoontjes om middennacht, wisten we waar we naartoe moesten.
Op naar het ziekenhuis! Na een uurtje en zeven hechtingen later zaten we weer terug in de auto. Hebben we dat ook weer meegemaakt.

We hoopte om de hulpdiensten nu weer even gehad te hebben, maar op dinsdagochtend was de volgende aan de beurt. Er was die nacht ingebroken in ons huis. Ze hebben 2 tomtoms gestolen uit de auto’s. Ze hebben eerst een deurtje in onze elektrische gate open gebroken. De auto’s staan dan ook nog in een afgesloten carport.
Uiteindelijk bleek dat ze ook nog in de achtertuin geweest zijn. Hiervoor hebben ze nog een hek over moeten klimmen. Ze hebben toen nog bij Peter-Jan in z’n gezicht geschenen met een zaklamp en hebben waarschijnlijk ook de sportschoenen van Mitchell gejat. Gelukkig zijn ze niet in het huis geweest, maar op iedere slaapkamer staat nu toch een golfclub. Gewoon, voor het geval dat.
Op woensdagochtend werden we nog even wakker in CSI Pretoria, toen de twee auto’s waaruit ze de tomtoms gestolen hadden onderzocht werden op vingerafdrukken. Zoals je in films ziet, stond er echt iemand met een kwastje de auto’s te bepoederen. Helaas werd er niets gevonden.

Het laatste weekend van mei zijn we een weekendje weg geweest naar de Drakensbergen. Na wat hobbelweggetjes waar onze Polo, aka de Rode Draak, het soms zwaar te voorduren kreeg kwamen we aan bij onze lodge. De volgende ochtend wilden we gaan hiken bij Sentinel peak, maar door onze goede voorbereiding hebben we dat toch een dagje uit moeten stellen. Wisten wij veel dat dat nog 2 uur rijden was! Dus dan maar een andere hike iets dichter in de buurt. ’s Avonds na een Hollandse maaltijd lekker een biertje in de jacuzzi!
De volgende dag dan de Amphitheater hike. Een hike van 12 km naar een bergtop op dik 3 km hoogte. Het eerste stuk is nog redelijk vlak, maar de laatste 250 hoogtemeters gaat erg stijl omhoog door een kloof met veel losse stenen. Eenmaal boven was het uitzicht echt bizar mooi!
Ons overlevingsinstinct nog even uitgetest door op het randje te gaan zitten met onze benen bungelend in een kilometer diepe afgrond. Zo raar dat je zo graag naar beneden wil kijken, maar je lijf gewoon blokkeert en je niet over het randje kan kijken.
We zijn ook nog gaan kijken bij de hoogste waterval van Afrika. Maar doordat het hier winter is, regent het niet en was er dus geen waterval. Bovenop de berg geluncht en vervolgens met een kettingladder weer naar beneden. Een super mooie hike, maar we waren helemaal gesloopt.
Voor het eten hadden we bedacht om naar de KFC te gaan. Dit bleek een iets gevaarlijker idee dan het klinkt. Dronken zwarte mannen kwamen ons vertellen dat wij blanken geen rechten hebben in dit land. We vroegen ons al af waarom de mensen achter de kassa achter tralies stonden. Ook wij kregen dus al gauw onze eigen bewaker met gummiknuppel die druk was met alle dronken mannen de KFC uit te zetten die ons lastig vielen. Toen we ons eten eindelijk hadden maar gauw de auto in en terug naar de lodge om het daar op te eten.
Op zondag stond er een tripje naar Lesotho op de planning. Een klein landje wat volledig is ingesloten door Zuid-Afrika. We hadden ons een beetje verslapen, dus een ontbijt zat er niet meer in bij de lodge. Dus dan meer een Amerikaans obesitas ontbijt in de auto, de KFC dat over was van de avond ervoor met cola.
In Lesotho hebben we een korte hike gemaakt. Lesotho is een erg primitief land waarbij nog veel met ruilhandel gedaan. Ook ziekenhuizen zijn vaak erg ver weg dus word er nog veel gedaan met traditionele genezers, de Sangoma’s. In Lesotho hebben ze een vlaggen systeem die aangeven wat je verkoopt. Een rode vlag is voor vlees, een groene voor groente en de gele en witte zijn voor bier. Geel voor bier gemaakt van perzik of ananas en wit voor maisbier. Dus opzoek naar de vlaggen om een lekker biertje te proeven. Uiteindelijk vonden we er eentje die ananasbier verkocht. Een lekker biertje, maar wel erg sterk. Daarna nog even kijken naar een potje voetbal van het plaatselijke team en toen zat ons weekendje er alweer op.

Op stage begint het lekker druk te worden! De deadline van school komt dichterbij maar er moet nog veel gedaan worden. Daarnaast loopt mijn workshop op zijn einde. Vorige week hebben ze een test gemaakt en morgen is de “diploma-uitreiking”. Voor de day-care ga ik nog een speelplek maken in de schaduw zodat ze ook lekker buiten kunnen spelen!

Vandaag over precies een maand stap ik in het vliegtuig naar huis! Ik zou hier nog veel langer kunnen blijven, maar kijk er ook naar uit om jullie allemaal weer te zien. De komende maand ga ik nog lekker genieten van dit mooie land. Ook gaan we nog een weekendje naar Mozambique.
Ik heb nog een aantal dingen op m’n lijstje staan, dus nog genoeg te doen!

Nu maar weer gauw aan het werk! Tot de volgende!